Poyeby

Mam szczerą nadzieję że wstawicie tu parę opowiadań własnego autorstwa, ale chętnie poczytam też to co znaleźliście w internecie.

Pomiędzy tą chmarą idiotycznych "mrocznych" opowiadań, w których roi się od błędów ortograficznych i gramatycznych (jakby zostały napisane przez 7 letnie dzieci), znalazłam to. Nie zwala może z nóg ale cóż...

Ludzie,na których zależało Ci najbardziej zostawili Cię samego z problemami.Przez nich czułeś się bezużyteczny,niepotrzebny.Nie wiedziałeś co masz robić,chciałęś uciec lecz nie miałeś do kąd.Twoje życie stało się puste i szare.Zacząłeś brać narkotyki i palić.Przy ludziach kryłeś się sztucznym uśmiechem i udawanym szczęściem,ale tak na prawdę Twoja dusza krzyczała z bólu.Wszyscy myśleli,że jest OK,a tak naprawde stawałeśsię sobą dopiero gdy dzien dobiegał kres.Patrząc na księżyc nasłuchiwałeś jak łzy i krople krwi ściekają na podłogę tworząc prostą przepowiednię Twojego końca.Nie byłeś nigdy typem samobójcy,ale marzyłeś o śmierci.Od tej myśli zawsze odciągała Cię Twoja sympatia,ale teraz jej przy Tobie nie było.Patrzyłeś na jej zdjęcia zastanawiając się dlaczego odeszła.Wiedziałeś,ze nigdy się tego nie dowiesz,ale wciąż miałeś nadzieję.Siedziałeś na podłodze pisząc krwią po ścianie gdy weszła.Na Twej twarzy pojawił sie promyk nadzieji.Podeszła i rzuciła w Ciebie płonącą laleczką woodo z wyrwanym sercem.Gdy wyszła nie wytrzymałeś.Wysypałeś żyletki z pudełka.Podniosłeś jedną i z łzami w oczach przeciąłeś żyły.Ostatnim tchnieniem wyszeptałeś jej imię i padłeś martwy w kałużę krwi rozchlapując ją po pokoju.